Camila Sosa Villada

Wikipedia, Entziklopedia askea
Camila Sosa Villada
Bizitza
JaiotzaLa Falda (en) Itzuli, 1982ko urtarrilaren 28a (42 urte)
Herrialdea Argentina
Hezkuntza
HeziketaKordobako Unibertsitate Nazionala
Hizkuntzakgaztelania
Jarduerak
Jarduerakidazlea, aktorea eta antzerkigilea
Lan nabarmenak
Jasotako sariak
Genero artistikoaeleberria
olerkigintza
saiakera
kontakizun laburra
IMDB: nm3876132 Edit the value on Wikidata

Camila Sosa Villada (La Falda, Argentina, 1982ko urtarrilaren 28a) argentinar idazlea, dramagilea eta antzerki, zinema eta telebistako aktore transgeneroa da.[1][2][3][4] Ezaguna egin zen bere lehen eleberriarekin, Las malas (2019), Sarmiento parkean kaleko prostituzioan aritzen den trabesti-talde bati buruzkoa. Publikoaren gustukoa izan zen. Kritikak Argentinako literatura garaikidearen eta Argentinako LGBT literaturaren idazle originalenetakotzat hartu zuen.[5][6] Gainera, literatura sari ugari jaso zituen, hala nola Sor Juana Inés de la Cruz, eta besteak beste, frantsesa, ingelesa, alemana, kroaziera, italiera, norvegiera, portugesa eta suediera itzuli zen.[7]

Bizitza[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Camila Sosa Villada Argentinako Kordobako probintziako La Falda herrian jaio zen 1982ko urtarrilaren 28an.[8] Gizon jaio zen. Haurtzaroan, probintzia bereko hainbat herritan bizi izan zen: Cruz del Ejes, Los Sauces, Mina Clavero eta Córdoba capital.[9] Haurtzaroari buruz, imajinatu zuen «antzeztuko zuela, antzerkia egingo zuela, zinea», eta «13 urte zituenean trabestitzen hasi zen,[10]5.000 biztanleko herri batean.[11]

Kordobako Unibertsitate Nazionaleko Informazio Zientzien Eskolan Gizarte Komunikazioko lau urte ikasi zituen eta, erakunde berean, Antzerkiko lizentziaturako lau urte.[12]

Lan ibilbidea[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Ikasi bitartean prostituzio-egoeran egon zen, etxeko langilea eta kalez kaleko saltzailea izan zen.[13] 2009an, Carnes tolendas antzezlana estreinatu zuen, trabesti baten erretratu eszenikoa, non «sintesia aurkitu baitzuen: emanaldiak Federico García Lorcaren poesia, trabesti izaera eta haren lanoviadesandroko blog testuak»,non bere bizitza biodrama formatuan kontatu zuen.[14] María Palaciosek zuzendu zuen obra, Paco Gimenezen aholkularitza jaso zuen eta 2010ean La Platako Antzokiko Jai Nazionalerako hautatu zuten.[14]

Antzerkiko, zinemako eta telebistako rolak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

2011. urtean, Javier Van de Couter zuzendariak Villada aukeratu zuen Mía filmeko rol nagusia egiteko.[15] 2010eko martxoan, aktorea Buenos Airesen jarri zen bizitzen, eta han Ricardo Rojas Kultur Zentroarekin harremanetan jarri zen. Urte hartako maiatzean, Carnes tolendasen lana egin ahal izan zuen.[16] Maiatzaren 15ean, Míaren filmazioa amaitu eta bere pertsonaiaren bikoizketak egin zituen 15 egunez.[16] Ekainean, Antzerkiko Ikasleen Topaketarako Bigarren Mendeurrenak aukeratu zuen lan hori.[16]

2012an, La viuda de Rafael/ Rafaelen alarguna miniseriea filmatu zuen Buenos Airesen. Urte horretako azaroa eta abendua bitartean eman zen. Lan horretan istripu batean hiltzen den enpresaburu baten emazte transexuala (Nina) interpretatu zuen.[15]

2013ko abuztuaren 7an Argentinako Gobernuak nortasun agiri nazionala berria eman zion, bere emakumezko generoa eta Camila Sosa Villada izen-abizenak aintzatetsiz.[17][18]

Egoera horri dagokionez, hauxe esan zuen:

Duela 31 urte nire 'zaharrek' seme bat izan zuten [...]. Bat-batean tristura asko ezagutu zituen haurra izan nintzen. Ez nintzen zutik eta geldi txiza egitera iritsi, eta betirako etsaitua nintzen aitarekin. [...] Gaur, iraganean zatituta nago, izan nintzen gizon horrekin harro nago [...]. Gaur orainaldia naiz, eta iragan hori ere, nire erdia da. Hemendik aurrerako bizitza, seguru asko Camila bezala biziko dut. Baina ez dut inola ere ezabatu beharko nire erregistrotik mutiko hori, eskolako jolasaldiak bakarrik pasatzen zituena, besteek banketea prest zutela ikusita. Camila Sosa Villadan [17]

Argitalpenak eta Las malas[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Camila Sosa Villada Sergio Olguín idazlearekin Filba Literatura Jaialdian, 2023

2015. urtean, Villadak bere lehen poema-liburua argitaratu zuen, La novia de Sandro.[19][20][21] 2018an El viaje inútil saiakera autobiografikoa argitaratu zuen.[22] 2019an bere lehen bi eleberriak argitaratu zituen: Las malas eta Tesis sobre una domesticación (2019).[23] Lehenbizikoa Kordoban girotuta dago, eta Sarmiento parkean kaleko prostituzioan aritzen diren trabesti-talde baten bizitza kontatzen du; besteak beste, narratzailea bera da. Lana arrakasta kritiko eta publiko bihurtu zen, ospetsua bihurtu zen, literatura-sari ugari lortu zituen eta hizkuntza hauetara itzuli zen, besteak beste: frantsesa, ingelesa, alemana, kroaziera, italiera, norvegiera, portugesa eta suediera.[24][25][26] 2022an, Soy una tonta por quererte ipuin-liburua argitaratu zuen.[27][28] 2023an, Tesis sobre una domesticación berrargitaratu zuen, eta eleberriaren zati bat ere berridatzi zuen.[29]

Aktore lanak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Zinema[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • 2005: La vereda de la calle Roma
  • 2009: Camila, desde el alma
  • 2011: Mía

Telebista[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • 2012: La viuda de Rafael
  • 2013: Historia clínica
  • 2014: La celebración
  • 2017: En viaje
  • 2017: La chica que limpia

Antzerkia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • 2009: Carnes tolendas, retrato escénico de un travesti
  • 2010: El errante, los sueños del centauro
  • 2011: Evocaciones dramáticas sobre Tita Merello y Billie Holiday / Llórame un río
  • 2014: El bello indiferente
  • 2015: Los ríos del olvido
  • 2015: Despierta, corazón dormido/Frida
  • 2016: Putx madre
  • 2017: El cabaret de la Difunta Correa

Idazle lanak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Nobela[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Las malas (2019, Tusquets)
  • Tesis sobre una domesticación (2019, Página/12; 2023, Tusquets)

Ipuinak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Soy una tonta por quererte (2022, Tusquets)

Poesia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • La novia de Sandro (2015, Tusquets)

Saiakera, autobiografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • El viaje inútil (2018, Ediciones DocumentA/Escénicas)

Sariak eta aintzatespenak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Kordobako Udaleko antzerki-aktore onenaren saria.
  • Aktore onenaren aipamen berezia Buenos Aires hiriko Teatro del Mundo sarietan, Carnes tolendas ikuskizunarengatik, trabesti baten erretratu eszenikoa.
  • Kordoba Probintziako Botere Legegileak antzerki-lana aintzatestea.
  • Ohorezko saria, Kordobako Probintziako Giza Eskubideen Idazkaritzarena.
  • Jerónimo Luis de Cabrera saria, hiriko pertsona ospetsuentzat goraipamen berezia.
  • 2020: Sor Juana Inés de la Cruz saria Las malas eleberriarengatik[30]
  • 2021: Frantziako Madame Figaro Grand prix de l'héroïne[31]
  • 2021: Narratibako Finestres Saria[32]

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. ↑ (Gaztelaniaz) Gigena, Daniel. (2018-04-06). «Las artes argentinas también tienen "una mujer fantástica"» La Nación (Noiz kontsultatua: 2018-10-22).
  2. ↑ «Mujeres, cordobesas y pioneras» Web de Noticias - Gobierno de Córdoba 2016-03-07.
  3. ↑ Nast, Condé. (2022-04-14). «Camila Sosa Villada: “En el sector literario son muy machistas y están muy ofendidos porque yo venda libros y gane premios. Al final, les brota la transfobia”» Vogue España.
  4. ↑ N, Pablo Retamal. (2022-04-16). «Camila Sosa Villada, la escritora del momento en Argentina: “Hay mucho público que disfruta de la tristeza travesti”» La Tercera.
  5. ↑ «La escritora cordobesa Camila Sosa Villada reeditó “Tesis sobre una domesticación”» Diario El Ciudadano y la Región 2023-10-02.
  6. ↑ Centenera, Mar. (2020-11-02). «La argentina Camila Sosa Villada, premio Sor Juana Inés de la Cruz por ‘Las malas’» El País.
  7. ↑ «Camila Sosa Villada gana el Grand Prix de l’Héroïne por "Las malas"» Indie Hoy 2021-06-11.
  8. ↑ «Mujeres, cordobesas y pioneras» Web de Noticias - Gobierno de Córdoba 2016-03-07.
  9. ↑ Ruggia, Bianca. «Camila Sosa Villada: un mundo desconocido» www.serargentino.com.
  10. ↑ (Gaztelaniaz) Alan, Ariel. (2012-07-17). «Entrevistas: Camila Sosa Villada» Universo Gay (Noiz kontsultatua: 2018-10-22).
  11. ↑ [https://web.archive.org/web/20120727070334/https://entrevistas.universogay.com/camila-sosa-villada-llore-muchisimo-cuando-me-vi-en-la-pantalla-grande__17072012.html «Camila Sosa Villada: "Llor� much�simo cuando me vi en la pantalla grande" - Entrevistas en Universo Gay»] web.archive.org 2012-07-27.
  12. ↑ «Presentación del libro "Tesis sobre una domesticación" de Camila Sosa Villada» Argentina.gob.ar 2023-09-25.
  13. ↑ humans.txt. «Camila Sosa Villada: 'Sigo siendo una prostituta'» Opinarg.
  14. ↑ a b «teatro celcit | argentina | noticias | la escena iberoamericana» web.archive.org 2011-01-29.
  15. ↑ a b «La actriz cordobesa Camila Sosa Villada desembarcó en la Televisión Pública de Buenos Aires · Storify» web.archive.org 2014-12-28.
  16. ↑ a b c «teatro celcit | argentina | noticias | la escena iberoamericana» web.archive.org 2011-01-29.
  17. ↑ a b (Gaztelaniaz) «Camila Sosa Villada tiene su nueva identidad | Escena» La Voz del Interior 2013-08-07 (Noiz kontsultatua: 2024-02-26).
  18. ↑ «Camila Sosa Villada tiene su nueva identidad | Escena» La Voz del Interior 2013-08-07.
  19. ↑ «Sosa Villada, la novia de Sandro» CdL 2021-05-18.
  20. ↑ de 2020, 6 de septiembre. «“La novia de Sandro”: la poesía de Camila Sosa Villada» infobae.
  21. ↑ «La novia de Sandro» Feminacida 2020-12-02.
  22. ↑ Friera, Silvina. (1539048101). «“La escritura está afuera del sistema” | Camila Sosa Villada, autora de El viaje inútil» PAGINA12.
  23. ↑ Friera, Silvina. (1576884092). «"Puedo ser camaleónica, impredecible" | Camila Sosa Villada habla de su novela "Tesis sobre una domesticación"» PAGINA12.
  24. ↑ Ayala-Dip, J. Ernesto. (2020-07-10). Devastadora crónica. ISSN 1134-6582..
  25. ↑ «Camila Sosa Villada gana el Grand Prix de l’Héroïne por "Las malas"» Indie Hoy 2021-06-11.
  26. ↑ «Presentación del libro "Tesis sobre una domesticación" de Camila Sosa Villada» Argentina.gob.ar 2023-09-25.
  27. ↑ «Reseña: Soy una tonta por quererte, de Camila Sosa Villada» LA NACION 2022-05-07.
  28. ↑ por. (2022-05-01). «Soy una tonta por quererte» Feminacida.
  29. ↑ Gomez, Laura. (2023-10-08). «Camila Sosa Villada: “Escribí un libro que no puede leer mi mamá” | Reeditó “Tesis sobre una domesticación”» PAGINA12.
  30. ↑ Centenera, Mar. (2020-11-02). «La argentina Camila Sosa Villada, premio Sor Juana Inés de la Cruz por ‘Las malas’» El País.
  31. ↑ Camargo, Laura. (2021-06-11). «Camila Sosa Villada gana el Grand Prix de l’Héroïne por"Las malas"» Indie Hoy.
  32. ↑ «Otro premio para "Las malas" de Camila Sosa Villada, esta vez desde Barcelona | Cultura» La Voz del Interior.

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

"https://eu.wikipedia.org/w/index.php?title=Camila_Sosa_Villada&oldid=9609120"(e)tik eskuratuta